Η επιχείρηση "Chariot"

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
H κωδική ονομασία Επιχείρηση Chariot αναφέρεται στην αμφίβια επιχείρηση που πραγματοποίησε το Βασιλικό Βρετανικό Ναυτικό σε συνεργασία με το Σώμα Βρετανών Κομμάντος κατά των ναυπηγοεπισκευαστικών εγκαταστάσεων που είχαν κατασκευάσει οι Γερμανοί στην υπό κατοχή γαλλική πόλη Σεν Ναζέρ. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Μικτού Επιτελείου (Combined Operations Command)[1] στις 28 Μαρτίου 1942 και ο στόχος της επιτεύχθηκε, αν και οι απώλειες των Βρετανών σε έμψυχο και άψυχο υλικό ήταν βαριές.
 

Η ναυμαχία της Θάλασσας των Κοραλλίων

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Με τον όρο Ναυμαχία της Θάλασσας των Κοραλλίων (αγγλ. Coral Sea Battle) αναφέρεται η αεροναυτική σύγκρουση που έλαβε χώρα στην Θάλασσα των Κοραλλίων από τις 4 ως τις 8 Μαΐου 1942 μεταξύ των δυνάμεων της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας και των δυνάμεων των ΗΠΑ και της Αυστραλίας[1]. Επρόκειτο για την πρώτη συμπλοκή μεταξύ αεροπλανοφόρων[2] ενώ ήταν επίσης η πρώτη ναυμαχία κατά την οποία τα σκάφη επιφανείας δεν έριξαν ούτε μια βολή κατά αντίπαλου σκάφους.
 

Η ναυμαχία του Μίντγουέι

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 

Η ναυμαχία του Μίντγουεϊ (νήσος σε απόσταση περίπου 2.000 χλμ ΒΔ των νήσων Χαβάη) μεταξύ Αμερικανικού και Ιαπωνικού στόλου υπήρξε μια από τις πιο φημισμένες συγκρούσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στον Ειρηνικό. Έλαβε χώρα κάπου 6 μήνες μετά την καταστροφή στο Περλ Χάρμπορ, στις 4 ως 7 Ιουνίου 1942, και θεωρείται σημείο στροφής της μέχρι τότε ακατάσχετης νικηφόρας πορείας των Ιαπώνων στον Ειρηνικό. Αρκετοί ιστορικοί την χαρακτήρισαν ως το «Ελ Αλαμέιν» του Ειρηνικού, αλλά κάπου 50 χρόνια αργότερα άλλοι μελετητές την θεώρησαν ως «ανέλπιστη νίκη», η οποία ωστόσο για πρώτη φορά έδρασε σαν ισχυρό αντίβαρο στην εξαιρετικά μειονεκτική θέση των ΗΠΑ από την αρχή του πολέμου έναντι της Ιαπωνίας.

Η μάχη του Στάλινγκραντ

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο Μάχη του Στάλινγκραντ[Σημ. 1] εννοούμε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Βέρμαχτ και του Κόκκινου Στρατού στην περιοχή του Στάλινγκραντ, από τις 17 Ιουλίου 1942 μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου 1943.

Αρχικά, ο Αδόλφος Χίτλερ διέταξε τις δυνάμεις που είχε στη Νότια Ρωσία (Ομάδα Στρατιών «Νότος») να επιτεθούν στον Καύκασο, με σκοπό να καταλάβουν τις μεγάλες ποσότητες πετρελαίου της περιοχής, οι οποίες θα επέτρεπαν στους Γερμανούς να συνεχίσουν τον πόλεμο. Ωστόσο, ο Χίτλερ αποφάσισε να χωρίσει την Ομάδα Στρατιών «Νότος» σε δύο ομάδες: Ομάδα Στρατιών «Α» και Ομάδα Στρατιών «Β»[4].

Η επιδρομή της Διέπης

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Με τον όρο Επιδρομή της Διέππης (αγγλ. Dieppe Raid), "Operation Rutter" (αργότερα η επιχείρηση μετονομάστηκε σε "Επιχείρηση Αγαλλίαση" (Operation Jubilee))[1] αναφέρεται η επιδρομή που πραγματοποίησαν τον Αύγουστο του 1942 τα Συμμαχικά στρατεύματα εναντίον του, κατεχόμενο από τις δυνάμεις της ναζιστικής Γερμανίας μικρού γαλλικού λιμένα της Διέππης. Η επιχείρηση στέφθηκε από πλήρη αποτυχία.
 

Η μάχη της Γκουανταλκανάλ

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Γκουανταλκανάλ (Αγγλικά: Guadalcanal) είναι ένα τροπικό νησί στο νοτιοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό. Είναι το μεγαλύτερο νησί των Νησιών Σολομώντα και το 1942-43 ήταν η περιοχή όπου διαδραματίστηκε μία από τις πιο σκληρές μάχες μεταξύ Αμερικανών και Ιαπώνων. Μετά το τέλος του πολέμου, η Ονιάρα, πόλη του Γκουανταλκανάλ, έγινε η νέα πρωτεύουσα των Νησιών Σολομώντα. Το Γκουανταλκανάλ αποτελείται κυρίως από τροπικό δάσος ενώ έχει και ένα ενεργό ηφαίστειο. Η έκταση του είναι 5.302 τ.χλμ. και έχει περίπου 110.000 κατοίκους.
 

Η αεροναυμαχία της Σάντα Κρούζ

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
H ναυμαχία των νησιών Σάντα Κρουζ, στις 26 Οκτωβρίου ή απλά της Σάντα Κρουζ η σύμφωνα με ιαπωνικές πηγές ναυμαχία του νότιου Ειρηνικού, ήταν η τέταρτη ναυμαχία αποκλειστικά με αεροπλανοφόρα στον πόλεμο του Ειρηνικού και η τέταρτη μεγάλη ναυμαχία μεταξύ του αμερικανικού και του ιαπωνικού αυτοκρατορικού ναυτικού και δόθηκε κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας και της στρατηγικά σημαντικής εκστρατείας του Γκουανταλκανάλ. Όπως και στις ναυμαχίες της θάλασσας των Κοραλλίων, του Μίντγουεϊ και των ανατολικών νήσων Σολομώντα οι δύο αντίπαλες πλευρές δεν είχαν καθαρή οπτική επαφή μεταξύ τους. Αντίθετα, όλες σχεδόν οι επιθέσεις, και από τις δύο πλευρές, έγιναν από αεροσκάφη.
 

Η μάχη του Ελ Αλαμέιν

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 

Η δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν πραγματοποιήθηκε μεταξύ 23 Οκτωβρίου και 5 Νοεμβρίου 1942, στην τοποθεσία Ελ Αλαμέιν, δυτικά της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Η μάχη υπήρξε σημείο καμπής των επιχειρήσεων του Άξονα και σήμανε την έναρξη της υποχώρησης των ιταλογερμανικών δυνάμεων στο βορειοαφρικανικό μέτωπο. Η επιτυχία των συμμαχικών δυνάμεων στη μάχη απέτρεψε οριστικά το ενδεχόμενο απώλειας της στρατηγικής σημασίας διώρυγας του Σουέζ και των πετρελαιοπαραγωγικών περιοχών της Μέσης Ανατολής.

Η επιχείρηση "Πυρσός"

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Την κωδική ονομασία "Επιχείρηση Πυρσός" ("Operation Torch") έφερε η μεγάλη Αμερικανο-Βρετανική απόβαση - εισβολή στη Γαλλοκρατούμενη Βόρεια Αφρική κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που επιχειρήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1942, από ένα γιγάντιο αποβατικό στόλο, στα πλαίσια της συμμαχικής εκστρατείας της Βόρειας Αφρικής που ακολούθησε στη συνέχεια.
 

Η διάσκεψη της Καζαμπλάνκα

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Η διάσκεψη της Καζαμπλάνκα ήταν σύσκεψη των ηγετών των Συμμάχων που έγινε στην Καζαμπλάνκα, πόλη του (τότε) Γαλλικού Μαρόκου από τις 14 έως τις 24 Ιανουαρίου 1943 υπό την κωδική ονομασία "SYMBOL". Χαρακτηρίστηκε ως η πλέον αμφιλεγόμενη διάσκεψη του Πολέμου.
 

Η μάχη του Χαρκόβου

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Η Τρίτη μάχη του Χαρκόβου ήταν μία σειρά από επιθετικές επιχειρήσεις στο Ανατολικό Μέτωπο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, της γερμανικής Ομάδας Στρατιών Νότος εναντίον του Κόκκινου Στρατού, γύρω από την πόλη του Χαρκόβου, μεταξύ 19 Φεβρουαρίου και 15 Μαρτίου 1943. Η γερμανική αντεπίθεση, γνωστή στους Γερμανούς ως Εκστρατεία του Ντόνετς και στους Σοβιετικούς ως Επιχειρήσεις του Ντόνμπας και του Χαρκόφ, οδήγησε στην καταστροφή περίπου 52 σοβιετικών μεραρχιών και την ανακατάληψη των πόλεων του Χαρκόφ και του Μπέλγκοροντ.
 

Η μάχη του Κούρσκ

1942-1945

Μάχη του Κούρσκ ονομάζονται οι γερμανικές και σοβιετικές πολεμικές επιχειρήσεις στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Β? Παγκοσμίου Πολέμου (από την 5η Ιουλίου του 1943 έως την 23η Αυγούστου του ίδιου έτους), στην περιοχή της πόλης του Κουρσκ (450 χιλιόμετρα νότια της Μόσχας), στην τότε Σοβιετική Ένωση. Παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη ακολουθία αρματομαχιών στην Ιστορία, συμπεριλαμβανομένης και της Μάχης της Πρόχοροφκα. Ήταν η τελευταία στρατηγικά σχεδιασμένη επίθεση που οι Γερμανοί ήταν σε θέση να επιχειρήσουν στα ανατολικά. Η αποφασιστικής σημασίας σοβιετική νίκη που ακολούθησε έδωσε στον Κόκκινο Στρατό την πρωτοβουλία των κινήσεων καθ? όλη την υπόλοιπη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, αποτελώντας ένα σπουδαιότατο κεφάλαιο τόσο στα πλαίσια της παγκόσμιας αυτής σύρραξης γενικά όσο και ειδικότερα εντασσόμενο στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο.

Η μάχη αρμάτων της Προχορόφκα

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 

Η Μάχη της Προχορόφκα  διεξήχθη από τις 12-14 Ιουλίου 1943, στα νότια του Κουρσκ. Θεωρείται η πιο σημαντική φάση της Μάχης του Κουρσκ. Είναι ευρύτερα γνωστή στην πολεμική ιστορία ως η μεγαλύτερη αρματομαχία της Ιστορίας.

Η Μάχη της Προχορόφκα είχε νικητές τους σοβιετικούς, αλλά οι στόχοι των δύο αντιπάλων δεν εκπληρώθηκαν. Οι Γερμανοί απέτυχαν να καταστρέψουν τις Σοβιετικές τεθωρακισμένες εφεδρείες στην Προχορόφκα και να διαλύσουν το ηθικό και την άμυνα των Σοβιετικών, ενώ οι ίδιοι Σοβιετικοί, αν και υπέφεραν βαρύτατες απώλειες, σταμάτησαν τις γερμανικές δυνάμεις οριστικά νότια του Κουρσκ.

Η εισβολή των Συμμάχων στη Σικελία

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Η Επιχείρηση Πυρσός, όπως είχε ονομαστεί η συμμαχική απόβαση στη Βόρεια Αφρική, σημείωνε επιτυχία: Ήδη από τα τέλη του 1942 ήταν εμφανές ότι ο "Πυρσός" θα κατέληγε σε μεγάλη συμμαχική νίκη. Τους ηγέτες των Συμμάχων άρχισε να απασχολεί η επόμενη ημέρα: Τι έπρεπε να γίνει στη συνέχεια; Η Απόβαση της Νορμανδίας, επονομαζόμενη "Επιχείρηση Round-up"[1] ήταν σαφές ότι δεν είχε ακόμη δυνατότητα πραγματοποίησης. Από την άλλη πλευρά, ο Ιωσήφ Στάλιν δεν έπαυε να ζητά το άνοιγμα ενός δευτέρου μετώπου, ώστε να ανακουφιστεί η γερμανική πίεση στο ανατολικό μέτωπο.[2]
 

Η διάσκεψη του Καΐρου

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο, η λεγόμενη Διάσκεψη του Καΐρου, στην οποία συναντήθηκαν ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ, ο Πρωθυπουργός της ήδη εμπόλεμης Αγγλίας Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο τότε αρχηγός της Κίνας στρατάρχης Τσανγκ Κάι Σεκ οι οποίοι και πήραν διάφορες αποφάσεις περί των μέτρων που θα ελάμβαναν για τον νικηφόρο κατά της Ιαπωνίας πόλεμο.
 

Η διάσκεψη της Τεχεράνης

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Η διάσκεψη της Τεχεράνης ήταν διάσκεψη κορυφής μεταξύ των ηγετών των Συμμάχων υπό το κωδικό όνομα EUREKA (= Εύρηκα). Διεξήχθη στην Τεχεράνη του Ιράν από τις 28 Νοεμβρίου έως την 1η Δεκεμβρίου 1943. Σε επίπεδο ηγετών συμμετείχαν ο Αμερικανός Πρόεδρος Φράνκλιν Ρούζβελτ, ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ουίνστων Τσώρτσιλ και ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Ιωσήφ Στάλιν. Ακολούθησε χρονικά τη διάσκεψη του Καΐρου, η οποία έληξε στις 27 Νοεμβρίου 1943 χωρίς την παρουσία του Στάλιν αλλά με παρουσία του Τσανγκ Κάι Σεκ[1]. Ουσιαστικά ήταν η πρώτη διάσκεψη στην οποία συμμετείχαν και οι τρεις ηγέτες. Οι αποφάσεις που λήφθηκαν στη διάσκεψη της Τεχεράνης ήταν προοίμιο των αποφάσεων που απλά επικυρώθηκαν στη Διάσκεψη της Γιάλτας το 1945 και υπό αυτή την άποψη θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές διασκέψεις του Πολέμου.
 

Το τείχος του Ατλαντικού

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Το Τείχος του Ατλαντικού (γερμ. Atlantikwall) ήταν μια εκτεταμένη σειρά παράκτιων οχυρωματικών έργων που κατασκευάστηκαν από τη Ναζιστική Γερμανία κατά το χρονικό διάστημα από το 1942 έως το 1944. Τα έργα κάλυπταν σχεδόν ολόκληρο το μήκος των ακτών της δυτικής Ευρώπης και αποσκοπούσαν στην αντιμετώπιση της αναμενόμενης απόβασης των Συμμάχων σε αυτήν με ορμητήριο τη Μεγάλη Βρετανία.
 

Η απόβαση στη Νορμανδία

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Η Απόβαση της Νορμανδίας με κωδική ονομασία Operation Overlord ήταν η Συμμαχική απόβαση στα παράλια της Γαλλίας, που έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου 1944, μέρα γνωστή (εσφαλμένα) και ως D-Day [1]. Αντικειμενικός σκοπός της απόβασης ήταν να δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα από την Καν έως το Χερβούργο, μέσω του οποίου οι Σύμμαχοι θα περνούσαν στρατεύματα από τη Μεγάλη Βρετανία στην ηπειρωτική Ευρώπη.
 

Η επιχείρηση Bagration

1942-1945

Η Επιχείρηση Μπαγκρατιόν , ή αλλιώς Λευκορωσική Επιχείρηση) διεξήχθη από τις 23 Ιουνίου έως τις 29 Αυγούστου 1944. Αποτέλεσε μια σημαντική φάση του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Η Επιχείρηση Μπαγκρατιόν ονομάστηκε έτσι προς τιμή του ήρωα του Πατριωτικού Πολέμου του 1812, Πιότρ Μπαγκρατιόν.

Με την επιτυχή διεξαγωγή της Επιχείρησης Μπαγκρατιόν, οι Σοβιετικοί κατάφεραν να απελευθερώσουν την Λευκορωσία και μερικές Βαλτικές Δημοκρατίες, και επίσης να διαλύσουν την Ομάδα Στρατιών Κέντρο. Η Βέρμαχτ υπέστη πολλές απώλειες, εξαιτίας του ότι ο Αδόλφος Χίτλερ δεν επέτρεψε καμία υποχώρηση .

Η επιχείρηση "Βαλκυρία"

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 

Η επιχείρηση Βαλκυρία (γερμ.: Operation Walkyre) ήταν ένα σχέδιο του ναζιστικού στρατού σε περίπτωση γενικής διάλυσης της πολιτικής τάξης του έθνους, το οποίο στόχευε στη συνέχιση της άσκησης της εξουσίας από τους Ναζί.

Αργότερα, το σχέδιο αυτό χρησιμοποιήθηκε για την οργάνωση ενός πραξικοπήματος ενάντια στο χιτλερικό καθεστώς. Στο νέο αυτό σχέδιο περιλαμβανόταν και η δολοφονία του Χίτλερ. Η απόπειρα δολοφονίας πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου 1944, αλλά απέτυχε. Στη συνέχεια, το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή αλλά οι πιστοί στον Χίτλερ στρατιωτικοί κατέπνιξαν το πραξικόπημα.

Η ναυμαχία της Λέιτε

1942-1945
Η ναυμαχία του Κόλπου της Λέιτε


Η μεγαλύτερη σύγκρουση της παγκόσμιας ναυτικής ιστορίας έγινε μεταξύ Αμερικανών και Ιαπώνων στον Ειρηνικό 67 χρόνια πριν

Του Ζηση Φωτακη*

Η μάχη των Αρδεννών

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
H Μάχη των Αρδεννών, γνωστή και ως Επιχείρηση Σκοπιά στο Ρήνο (γερμανικά Unternehmen: Wacht am Rhein) από τον γερμανικό στρατό, ήταν η τελευταία μεγάλης κλίμακας επίθεση του Γ΄ Ράϊχ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ 16 Δεκεμβρίου 1944 και 25 Ιανουαρίου 1945, κατά μήκος των συνόρων του Βελγίου και του Λουξεμβούργου, με σκοπό την κατάληψη του ποταμού Μεύση (Meuse) και του λιμανιού της Αμβέρσας. Η επιχείρηση στόχευε αφενός στην διακοπή του εφοδιασμού των Συμμάχων και αφετέρου στον πιθανό διαχωρισμό των Αμερικανικών και Αγγλικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο.
 

Η διάσκεψη της Γιάλτας

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Κατά το χρονικό διάστημα από 4 έως 11 Φεβρουαρίου του 1945 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ ο ηγέτης της ΕΣΣΔ Ιωσήφ Στάλιν και ο Βρετανός Πρωθυπουργός Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ, οι τρεις νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συναντήθηκαν στην Γιάλτα της Ουκρανίας για την πραγματοποίηση της δεύτερης συνόδου κορυφής (είχε προηγηθεί ανάλογη διάσκεψη στην Τεχεράνη από τις 28 Νοεμβρίου έως την 1η Δεκεμβρίου του 1943).
 

Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης ήταν βομβιστική επιδρομή των Συμμάχων από τις 13 ως τις 15 Φεβρουαρίου του 1945. Αποτέλεσε το αποκορύφωμά της εντεταμένης αεροπορικής επίθεσης των Συμμάχων, που είχε ξεκινήσει από το 1944. Οι επιθέσεις είχαν στρατηγική σημασία, αλλά το μέγεθος της καταστροφής της σαξωνικής πόλης, προκάλεσε αντιδράσεις ακόμη και στη Βρετανία. Στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης βρίσκεται έκτοτε η επιχειρησιακή σκοπιμότητα, η αποτελεσματικότητα γενικευμένων βομβαρδισμών και το ερώτημα αν πρόκειται για έγκλημα πολέμου.
 

Η μάχη της Ιβο Ζίμα

1942-1945
Μία από τις φονικότερες μάχες και μία από τις μεγαλύτερες αμφίβιες επιχειρήσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας. Διεξήχθη στο νησί Ιβοζίμα της Ιαπωνίας το Φεβρουάριο και Μάρτιο του 1945 μεταξύ Αμερικανικών και Ιαπωνικών δυνάμεων και εντάσσεται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις που έλαβαν χώρα στο θέατρο του Ειρηνικού κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
 

Η γέφυρα του Ρεμάγκεν

1942-1945

ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΡΗΝΟ

ΣΙΩΠΗΛΟ ΔΡΑΜΑ ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΡΕΜΑΓΚΕΝ

                                                                    

                                                      Άγγελου Ν. Δαλασσηνού

ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1945 ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΕΣ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, ΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ ΡΗΝΟ - ΤΗΝ "ΠΛΩΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ" ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΥΤΗΣ, ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΠΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ: ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΛΑΤΙΑ ΥΔΑΤΙΝΗ ΕΚΤΑΣΗ 1.100KM, ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΣΠΟΖΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 25 ΓΕΦΥΡΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΟΙΓΑΝ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΗΝ ΕΝΔΟΧΩΡΑ. ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΟΤΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΑΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ. ΑΛΛΑ ΣΤΙΣ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΑΤΙΝΑΖΟΥΝ ΜΙΑ-ΜΙΑ.

Η επιχείρηση Τεν Γκο

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 

Η Επιχείρηση Τεν-Γκο ήταν η τελευταία μείζων Ιαπωνική ναυτική επιχείρηση στο θέατρο του Ειρηνικού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τον Απρίλιο του 1945, το Ιαπωνικό θωρηκτό Γιαμάτο, το μεγαλύτερο θωρηκτό του κόσμου, μαζί με εννέα ακόμη Ιαπωνικά πολεμικά πλοία, απέπλευσε από την Ιαπωνία για μία εσκεμμένη επίθεση αυτοκτονίας εναντίον των Συμμαχικών δυνάμεων που είχαν εμπλακεί στην Μάχη της Οκινάουα. Η Ιαπωνική δύναμη δέχθηκε επίθεση, ακινητοποιήθηκε και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από Αμερικανικά αεροσκάφη απονηωμένα από αεροπλανοφόρα, πριν φτάσουν στην Οκινάουα. Το Γιαμάτο και άλλα πέντε Ιαπωνικά πολεμικά πλοία βυθίστηκαν.

Η μάχη στα υψώματα Ζέελοβ

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Η Μάχη στα Υψώματα του Ζέελοβ (γερμ. Schlacht um die Seelower H?hen) ήταν ένα μέρος της επιχείρησης προσβολής των πόλεων Ζέελοβ & Βερολίνου (16 Απριλίου 1945 & 2 Μαΐου 1945) και απετέλεσε μία από τις τελευταίες μαζικές επιθέσεις σε αμυντικές θέσεις (χαρακώματα) του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η μάχη διήρκεσε τρεις ημέρες, από τις 16 έως τις 19 Απριλίου 1945. Σχεδόν ένα εκατομμύριο Σοβιετικοί στρατιώτες του 1ου Λευκορωσικού Μετώπου (συνυπολογιζομένων και 78.556 στρατιωτών της 1ης Πολωνικής Στρατιάς, υπό την ηγεσία του Στρατάρχη Γκεόργκι Ζούκοφ, επιτέθηκαν στην τοποθεσία γνωστή και ως «οι Πύλες του Βερολίνου», στα υψώματα του χωριού Ζέελοβ, 60 χλμ. ανατολικά του Βερολίνου. Αντίπαλοί τους ήταν 200.000 Γερμανοί στρατιώτες της 9ης Στρατιάς υπό την ηγεσία του Στρατηγού Τέοντορ Μπούσε, ως τμήμα της Ομάδας Στρατιών Βιστούλα.
 

Η μάχη του Βερολίνου

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Η Μάχη του Βερολίνου ήταν η τελευταία μάχη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Διεξήχθη κατά το χρονικό διάστημα 16 Απριλίου έως 2 Μαΐου 1945, ανάμεσα στους Γερμανούς και τους Σοβιετικούς και είχε ως αποτέλεσμα την οριστική ήττα και παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας και το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη.
 

Η διάσκεψη του Πότσνταμ

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Η διάσκεψη του Πότσδαμ ήταν η τελευταία διάσκεψη των ηγετών των τριών μεγάλων συμμαχικών δυνάμεων αμέσως μετά την παράδοση άνευ όρων της Ναζιστικής Γερμανίας και τον τερματισμό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Στη διάσκεψη, που πραγματοποιήθηκε στο Ανάκτορο Σεσίλιενχοφ (Cecilienhof, Ανάκτορο του διαδόχου Βίλχελμ Χοεντζόλλερν) του Πότσδαμ προαστίου του Βερολίνου κατά το χρονικό διάστημα 17 Ιουλίου έως 2 Αυγούστου 1945, συμμετείχαν οι Χάρι Τρούμαν, Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ιωσήφ Στάλιν, ηγέτης της ΕΣΣΔ και Ουίνστον Τσώρτσιλ και Κλέμεντ Άττλη, Πρωθυπουργοί του Ηνωμένου Βασιλείου[1][2]Η καταμέτρηση ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια της διάσκεψης και ο Τσώρτσιλ αποχώρησε από τη διάσκεψη στις 25 Ιουλίου 1945.[3]
 

Οι ατομικές Βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι

1942-1945
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 
Η ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που με τον τρόμο που προκάλεσε αναδείχτηκε σύμβολο υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης και του πυρηνικού αφοπλισμού. Οδήγησε στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με την παράδοση της Ιαπωνίας λίγες μέρες αργότερα.